Najlepsze czerwone herbaty na rok 2020

Rytuał herbaty w Chinach ma świętą wartość. Prawie żaden Europejczyk nie będzie w stanie przygotować herbaty zgodnie z azjatyckimi tradycjami, ale nie trzeba być wielkim mistrzem, aby parzyć i doceniać doskonałą czerwoną herbatę w domu. Znacznie trudniej jest go zidentyfikować, odróżnić od czerni. Redaktorzy serwisu „bestx.htgetrid.com/pl/” przygotowali dla Was ranking najlepszych odmian herbaty czerwonej na 2020 rok. Spróbujmy zrozumieć, który lepiej kupić, z jakich krajów trafiają na rynek najlepsze gatunki, czego szukać.

Problemy z klasyfikacją herbaty

Zgodnie z chińską typologią chromatyczną istnieje sześć rodzajów herbaty: biała, żółta, zielona, ​​niebiesko-zielona (oolong), czerwona i czarna (sheng puer). Przegląd produktów ujawnia, że ​​te kategorie makro mają nieskończoną liczbę odmian z różnych części Chin, produkowanych według określonych tradycji.

Jak rodzi się te sześć typów? Wszystko zależy od przetwarzania liści krzewu herbacianego Camellia Sinensis. Uwaga: jeśli napój nie pochodzi z Camellia Sinensis, nazywa się go ziołowym, kwiatowym, ale nie herbatą. To przypadek rooibosa lub hibiskusa, błędnie nazwanych czerwonych herbat.

Zgodnie z normą europejską, w tym stosowaną w Rosji, kategorie są następujące: biały, żółty, zielony, niebieski (oolong), czarny, puer.

Oznacza to, że w chińskiej klasyfikacji to, co nazywamy czarną herbatą, a także shu puer, nazywane jest czerwoną.

Inna nazwa wynika z faktu, że w Europie klasyfikacja odbywa się na podstawie koloru liści, aw Chinach na podstawie koloru naparu.

Czym różni się czerwona odmiana od czarnej herbaty? Dla Chińczyków odpowiedź jest oczywista. W Chinach czerwona herbata, którą nazywamy czarną, jest całkowicie utleniona. A czarna herbata jest fermentowana, czyli zupełnie inna reakcja chemiczna. Chińczycy nigdy nie pomylą smaku i wyglądu różnicy między utlenianiem a fermentacją, między typami czerwonymi i czarnymi.

W przypadku herbat w pełni utlenionych (czerwonych) liście są suszone. Następnie jest zwijana (luźna herbata liściasta) lub kruszona (do sprzedaży w torebkach), utleniana do 100%, suszona na świeżym powietrzu.

Fermentacja chińskich herbat czarnych zachodzi poprzez działanie pleśni, bakterii i drożdży na zebrane liście krzewu herbacianego. Ten proces łączy herbatę z innymi produktami, takimi jak wino, sos sojowy, jogurt.

Na smak produktu końcowego ma wpływ terytorium, obszar produkcji, rodzaj gleby, mikroklimat obszaru, technologia przetwarzania.

Tak więc czarna herbata (czerwona, zgodnie z chińską klasyfikacją) jest tym, co otrzymuje się po całkowitym przyciemnieniu (utlenieniu) liści. To dla nas Europejczyków najbardziej klasyczna herbata o bursztynowym kolorze. Bardzo aromatyczny, ale zawiera mniej składników prozdrowotnych niż inne rodzaje.

Aby wzbogacić kompozycję, producenci dodają kwiaty, owoce, jagody, uzyskując niedrogie, ale lecznicze i smaczne mieszanki.

Kryteria wyboru: kraj pochodzenia, rodzaj herbaty, właściwości organoleptyczne, forma uwalniania, korzystny wpływ na organizm.

Najlepsze czerwone herbaty na rok 2020

Chińskie odmiany czerwonej herbaty

Qimen Hong Cha (Keemun)

Keemun jest produkowany wyłącznie w hrabstwie Qimen w południowej prowincji Anhui.

Po raz pierwszy wyprodukowany w 1875 roku przy użyciu technik przedłużania okresu przydatności do spożycia w celu zwiększenia eksportu. Szybko stała się popularna na Zachodzie i jest teraz włączana do klasycznych europejskich mieszanek.

Jakie są rodzaje keemunów? Istnieją cztery odmiany, każda z własną technologią przetwarzania. Jednak każdy keemun powoli ulega procesom więdnięcia i utleniania. Daje to bardziej zniuansowany aromat i smak z owocami pestkowymi, lekko wędzonymi nutami, przypominającymi niesłodzone kakao. Najlepsze odmiany nasycone są dodatkowymi nutami winnymi i kwiatowymi.

Najbardziej znanym jest Keemun Mao Feng. Zbierany wcześniej niż inne i zawierający liście i pąki, jest lżejszy i słodszy. Keemun Hao Ya to kolejna wysokiej jakości odmiana, zawierająca same liście i mocniejsza niż inne kimny.

W Chinach każdy keemun jest spożywany wyłącznie bez mleka i cukru. W kulturze zachodniej herbata doskonale łączy się z mlekiem, cytryną, cukrem, miodem i alkoholem.

Średnia cena za 100 g to 250 rubli.

Zalety:

Niedogodności:

Dian Hong (Yunnan)

Uprawiany w prowincji Yunnan. Czasami nazywany po prostu Yunnan Red.

Zaczął być produkowany na początku XX wieku. Wysokiej klasy herbata dla smakoszy. Jest rzadko stosowany w mieszankach.

Główną różnicą w stosunku do innych herbat z Chin jest zawartość drobnych „złotych pąków” z kosmkami obecnymi w suchej herbacie.

Popularne podgatunki:

• Yunnan Pure Gold jest uważany za najlepszy, zawiera tylko złote pąki. Suszona herbata jest jasnopomarańczowa. Warzony o jasnoczerwonym kolorze, o delikatnym aromacie i słodkim smaku.
• „Pine Needle” ma prostszą jakość. Mieszanka stworzona dla zachowania prostego kształtu liści przypomina stare igły, które spadły z sosny. Proste liście są powszechną formą herbat zielonych i białych, ale rzadką w przypadku herbat czerwonych. W smaku przypomina czekoladę z miodem.
• Broken Yunnan: Tania herbata, zawiera niewiele złotych pąków i jest gorzka. Łatwo rozpoznać po wysuszonych czarnych liściach z wieloma pęknięciami złotych końcówek. Liście herbaty są ciemne, czerwono-brązowe. Smak jest mocny, prawie gorzki.

Wskazówki dotyczące parzenia: Używaj naczyń porcelanowych lub glinianych i świeżo przegotowanej wody. Nie należy dopuścić do przeniknięcia, w przeciwnym razie nawet najwyższa kategoria nabierze goryczy.

Cena za 100 g - 310 rubli.

Zalety:

Niedogodności:

Gui Hua Hong Cha

Najlepsi producenci znajdują się w wielu prowincjach: Anhui, Fujian, Guangxi, Yunnan.

Okazuje się, że: baza - zielona herbata, oolong lub czerwona plus dodatek - słodkie kwiaty osmantusa. Odpowiedni jest materiał herbaciany zebrany o każdej porze roku. Dodaje się do nich osmantusa na sto dni, a następnie usuwa z mikstury, pozostawiając jedynie owocowe nuty przypominające brzoskwinię, morele czy jabłka.

Tradycyjna medycyna chińska twierdzi, że połączenie z osmantusem daje wiele efektów terapeutycznych u ludzi (przeciw cholesterolowi, zakrzepom, obrzękom), poprawia cerę, przywraca regularność cyklu miesiączkowego, pomaga pozbyć się z organizmu nadmiaru tlenku azotu związanego z powstawaniem raka, cukrzycy, patologii nerek ...

W opinii kupujących to wspaniały napój: piękny, przyjemny, za każdym razem, gdy jest warzony, zmienia smak, zaskakuje i urzeka, odczuwalnie podnosi poziom energii.

100 g jest sprzedawane po cenie 264 rubli.

Zalety:

Niedogodności:

Xiao Zhong lub Lapsang Souchong

Pochodzi z górzystego obszaru Wuyi w prowincji Fujian. Czym różni się od innych odmian: liście są suszone w dymie nad ogniskami sosny. Inna nazwa to herbata wędzona lub smołowa, „stara sosna”.

Jest zrobiony z dużych grubych dolnych liści krzewu herbacianego, zawierającego mniej aromatycznych związków. W Chinach zaliczany jest do produktów z niższej kategorii, ale staje się coraz droższy ze względu na rosnące globalne zapotrzebowanie na tę odmianę, gdyż pochodzi z niewielkiego obszaru o wyjątkowym bezwietrznym wilgotnym klimacie, który zapewnia trunkowi niezwykły smak. Ponadto na właściwości ma wpływ rzadka technologia przyspieszonego palenia.

W skład aromatu wchodzą smoła sosnowa, dym drzewny, smażona papryka, suszony longan, whisky i cygara dla smakoszy. Napar to bordowe, wytrawne czerwone liście herbaty.

Nowicjusze inaczej postrzegają herbatę. Niektóre z nich natychmiast penetrują i stają się wielbicielami, czują wyraźną śliwkę. Opis zapachu innym przysparza trudności, wyczuwają zapach maści narciarskiej, balsamu z gwiazdką i wędzonej ryby, trzy w jednym, a drugi raz odmawiają wypicia naparu.

Odmiana była kochana na dworze królowej Anglii, jest tam regularnie dostarczana. Uważany także za popularny wśród palaczy.

Ważne jest, aby przestrzegać zaleceń dotyczących gotowania. Napój otwiera się najpełniej w zimnych porach roku. Sposób parzenia: na 300 ml wody weź łyżeczkę herbaty. Zaparzaj przez dziesięć minut, utrzymując czajnik w cieple. Możesz odcedzić pierwsze liście herbaty, aby usunąć ostry smak.

Ile: 100 g - 800 rubli.

Zalety:

Niedogodności:

Herbaty czerwone w szerokim znaczeniu

Rooibos (potoczne rooibos)

Herbatę ziołową pozyskuje się z rośliny aspalatus, która rośnie wyłącznie w regionie Söderberg w RPA.

Zebrane liście są miażdżone, suszone i utleniane, tworząc czerwony rooibos. Pomijając proces utleniania, uzyskuje się zielony typ rooibos.

Wysokiej jakości rooibos jest eksportowany, nie trafia na rodzime rynki. Głównymi konsumentami są kraje europejskie, w których do rooibos dodaje się aromaty, tworząc mieszanki innych herbat. Gdzie kupić czyste rooibos? To niemożliwe.

Naukowcy spekulują, że zmiany klimatyczne zagrażają przetrwaniu rośliny, a spodziewane jest wyginięcie w następnym stuleciu.

Napój przygotowuje się zalewając wrzącą wodą i naparem, z nieco dłuższym czasem niż zwykła herbata. W Afryce Południowej jest spożywany z mlekiem i cukrem. W innych miejscach piją bez niczego. Charakterystyka: słodycz nawet bez cukru, lekki aromat przypominający orzechy laskowe i malwy, brązowawo czerwony odcień.

Wykonywanie rooibos w ekspresie do kawy stało się powszechne. Rezultatem jest napój podobny do kawy, z pianką, mocny, ale zdrowy, ponieważ jest bezkofeinowy. To alternatywne zastosowanie jest możliwe dzięki najdrobniejszemu zmieleniu liści rośliny.

Zawiera wiele przeciwutleniaczy, witaminę C i minerały (magnez, wapń, fosfor, żelazo, fluor, potas).

Średnia cena za 100g różni się znacznie w zależności od suplementów.

Zalety:

Niedogodności:

Poślubnik

Naturalny surowiec na herbatę ziołową pozyskiwany jest z suszonych kwiatów rozelli, róży sudańskiej, hibiskusa. Uprawiana w wielu regionach świata. W ilościach przemysłowych w Sudanie, Egipcie, Chinach, Meksyku, Indiach.

Kwiat zbierany jest na dwóch różnych etapach dojrzewania, uzyskując dwa rodzaje: hibiskus zielony (którego użycie ogranicza się do miejsc siewu) i czerwony, który jest eksportowany na dużą skalę.Klasyczny czerwony typ ma cierpki smak żurawiny i bogaty rubinowy kolor.

Jest najbardziej aktywnie używany w Egipcie, gdzie jest uznawany za napój narodowy.

W krajach afrykańskich podawany jest na ciepło lub schłodzony z lodem. W Tajlandii, Malezji, Indonezji jest przygotowywany jako zimny napój, mocno słodzony i gęsty, podobny do soku owocowego. W części europejskiej jest często stosowany w mieszanych herbatach ziołowych. W Panamie i Meksyku napar warzony jest z imbiru, cukru, goździków, cynamonu, gałki muszkatołowej. W Chinach tradycyjnie pije się go w okresie Nowego Roku.

W medycynie arabskiej uznawany jest za lekarstwo na tysiąc dolegliwości. Herbata z hibiskusa ma wiele właściwości poprawiających kondycję. Najbardziej znana jest zdolność do regulacji ciśnienia krwi. Chłodny bulion go zmniejszy, gorący nieco go zwiększy.

Podatek egipski kosztuje 160 rubli za 100 g.

Zalety:

Niedogodności:

Czerwony oolong (oolong)

Jest wynikiem utleniania herbaty produkowanej w Chinach, Tajwanie i Wietnamie. To tłumaczy się jako „ciemny smok”.

Zebrane liście są suszone na słońcu, wstrząsane w koszyczkach w specjalny sposób, aby złamać brzegi liści. Liście stopniowo żółkną, a krawędzie czerwonawe. Następnie są poddawane obróbce cieplnej, zwijane i suszone. Na podstawie stopnia utlenienia otrzymuje się herbatę o bardzo różnych właściwościach, od zielonej (mniej utlenienia) do czerwonej (silniejsze utlenianie).

Wytwarzana w Chinach czerwona herbata oolong pochodzi z prowincji Fujian w regionach gór Wuyi i hrabstwa Anxi. Niektóre z najlepszych odmian:

• Da Hong Pao. Mocno przetworzona herbata oolong, znana również jako „duża czerwona szata”. Kolor jest złotobrązowy. Aromat pikantny, słodki, czekoladowy, drzewny;
• Rougui. Herbata ciemna o ostrym aromacie;
• Shui Xian. Bardzo ciemny, silnie pachnący;
• Huangjin Gui. Aromatyczne, czasem z osmantusem.

Uprawę herbaty na Tajwanie rozpoczęto dopiero w XVIII wieku. Warunki pogodowe są niestabilne, jakość herbaty zmienia się z roku na rok. Popularne tajwańskie czerwone odmiany:

• Dongfang Meiren. Ta herbata jest cierpka, o naturalnych owocowych aromatach, jasnoczerwonych odcieniach i słodkim smaku.
• Czarny oolong. Smak przypominający paloną kawę.
• Dong Fang Mei Ren. Najbardziej zbliżone do gustu wszystkich odmian czerwonych. Liście są ciemnobrązowe. Zapach to miód. Nuty róży, jagód.

Herbaty wietnamskie uprawia się w lasach na Wyżynie Lam Dong. Dla wielu rynków na świecie są to nowe produkty, informacji jest niewiele. Popularny jest tak zwany czarny oolong: ciemnoczerwony, cierpki, prawie gorzki.

Oolong warzony jest na różne sposoby, w zależności od gatunku. Czerwone wymagają ponad pięciu minut parzenia i temperatury 90 ° C.

Każdy gatunek ma swój własny korzystny wpływ na organizm. Więc są różnice w cenie.

Zalety:

Niedogodności:

Czerwony puer

Tradycyjnie głównym producentem jest prowincja Junnan.

Cechy fermentacji pozwalają wyodrębnić herbatę oolong na odrębną grupę herbat. Ale w Chinach shu pu'er jest uważany za czerwony ze względu na ciemnobrązowy kolor liści i ciemnoczerwony odcień naparu.

Istnieją dwa główne style produkcji pu-erh: tradycyjny, długi proces produkcji znany jako sheng (surowy) pu-erh oraz nowoczesny, przyspieszony proces produkcji znany jako shu (dojrzały) pu-erh.

Przyspieszoną fermentację przez 45-60 dni praktykowano od 1973 roku. Proces bardzo różni się od tradycyjnej pofermentacji pu-erh, uzyskuje się zupełnie inny produkt, dlatego Chińczycy wyodrębnili go do osobnej grupy.

Całe to etykietowanie procesów, nazywanie czarnych herbat czerwonymi, podkreślanie grupy „ciemnych”, wprowadza niekończące się zamieszanie. W Chinach puer nazywana jest tylko herbatą, która została poddana wieloletniej obróbce mikrobiologicznej, czyli sheng.

Istnieje wiele rodzajów czerwonego pu-erh (shu), koszt różni się od metody przetwarzania, uprawy, regionu, odmiany i pory roku. Kurczy się w wielu formach: naleśnik, gniazdo, cegła, kwadrat, grzyb, dynia. Opakowanie zachowuje swoje właściwości przez wiele lat.

Wśród koneserów popularny jest Shu Puer Chen Tai - ciemny rubin, czekoladowo-owocowy, lekko gorzki i ładnie pachnie.

Zalety:

Niedogodności:

Wniosek

Pomimo obfitości informacji, wciąż niewiele osób zna różnicę między różnymi rodzajami herbaty. Czerwień jest często mylona z czernią, z którą niewiele przypomina. Zgodnie z chińską tradycją herbacianą wyróżnia się technologię przetwarzania. Utlenianie powoduje, że jest czerwony. Po zaparzeniu napój nabiera charakterystycznego czerwonego odcienia o zrównoważonym smaku, który w zależności od odmiany jest mniej lub bardziej intensywny; jego charakterystyczną cechą jest trwałość aromatu i posmaku po spożyciu. Dla Europejczyka to klasyczna czarna herbata, która codziennie pojawia się na stołach. Chodzi o różnice w klasyfikacji. Jeśli masz opinię, jak wybrać czerwoną odmianę, która firma jest lepsza, podziel się swoim komentarzem.